Επιτέλους πέρασε και η 21η Απριλίου... Ζήτω η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός

Περίμενα να περάσει η 21η Απριλίου, να ηρεμήσουν και λίγο τα "επαναστατικά" πνεύματα για να θέσω και εγώ με τη σειρά μου την ταπεινή μου άποψη.

Η περίοδος της 7ετίας, για άλλους εποχή της χούντας, για άλλους εποχή της επανάστασης, αποτελεί για τον τόπο μας ένα κομμάτι της ιστορίας του. Πάει και πέρασε και όσο και αν κάποιοι την νοσταλγούν, αυτή ανήκει στο ιστορικό παρελθόν της χώρας μας.

Φυσικά τότε δεν ήμουν ούτε στα μπαλάκια του πατέρα μου, οπότε για να πως ήταν τα πράγματα θα έπρεπε να βασιστώ σε αντικειμενικά ιστορικά στοιχεία τα οποία όμως δεν υπάρχουν. Η ιστορία ήταν, είναι και θα είναι υποκειμενική (λογικό γιατί γράφετε πάντα από τους νικητές και οι ηττημένοι πάντοτε κανιβαλοποιούνται) και γι΄αυτό ίσως εμείς οι μεταγενέστεροι να μην μάθουμε ποτέ τι έγινε.

Αυτό που έχω συμπεράνει από την ιστορία είναι ότι πάντοτε τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα είναι αποτέλεσμα των προγενέστερων λανθασμένων επιλογών του κόσμου - λαού.

Το κίνημα των στρατιωτικών δεν θα ερχόταν αν την προηγούμενη δεκαετία Παπανδρέου, Καραμανλής και Σία δεν τα είχαν σκατώσει...

Στην Ελλάδα είχαμε επίσημα δύο εμφυλίους πολέμους και 21 στρατιωτικά κινήματα στην νεότερη ιστορία (από το 1821 μέχρι σήμερα) και για όλα υπήρχαν αιτίες και αφορμές.

Προσωπικά για την ιστορία της χώρας μας (τονίζω της χώρας και το ξεχωρίζω από το Έθνος) σε ελάχιστα κομμάτια της αισθάνομαι εθνικά υπερήφανος. Η Ελλάδα πολύ αμφιβάλω αν έχει ελευθερωθεί, πιο πολύ πιστεύω ότι έχουμε μια κατά τους τύπους ελευθεριότητα και όχι ελευθερία.

Αυτό που έχει σημασία να καταλάβουμε είναι ότι τα ιστορικά γεγονότα ΠΑΕΙ ΠΕΡΑΣΑΝ και να σκεφτόμαστε τι ωραία ή τι άσχημα που ήταν τα πράγματα το μόνο που καταφέρνουμε είναι να καταναλώνουμε φαιά ουσία για πράγματα που δεν πρόκειται να μας ωφελήσουν σε απολύτως τίποτα.

Αυτό που με απασχολεί ως σχολιαστή - ερευνητή είναι οι λόγοι που η χώρα καταστράφηκε τη δεκαετία που προηγήθηκε του πραξικοπήματος, οι λόγοι που για 5,5 χρόνια κανείς δεν αντέδρασε σε αυτό, οι λόγοι και οι χρηματοδότες του ξεσηκωμού του 1973 και πως τελικά η πτώση των συνταγματαρχών οδήγησε τη χώρα σε μια νέου τύπου χούντα με το μανδύα ενός συντάγματος για το οποίο κανείς δεν ξέρει ούτε από ποίον εκπορεύθηκε, ούτε πως και κυρίως γιατί δεν τέθηκε ποτέ στην κρίση του λαού...

Και το χειρότερο πως είναι δυνατόν κάτι που προέρχεται από το λαό  (Σύνταγμα) να μπορεί να το αλλάζει ο κάθε τυχάρπαστος πολιτικός ανάλογα με την ρητορική του ακροατηρίου του, χωρίς ποτέ να ζητείται η άποψη των πολιτών για κάτι που θα τον επηρεάζει πιθανόν για όλη του τη ζωή...

Αυτό φίλοι μου στο μυαλό μου αντηχεί ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ...