Οι 8 Τούρκοι που ζητά ο Ερντογάν και τα δύο μέτρα και σταθμά της Τουρκίας!
Τα δύο μέτρα και σταθμά της Τουρκίας. Μία υπόθεση από τη σύγχρονη Ιστορία, οι αναλογίες της με το θέμα των «Οκτώ» και η δυνατότητα προσθήκης της στην επιχερηματολογική φαρέτρα του ΥπΕξ!
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΚΕΙΜ
Στις 15 Οκτωβρίου του 1970, δύο Λιθουανοί, ένας 46χρονος πατέρας και τότε έφηβος γιός του, οι Pranas και Algirdas Brazinskas, εκτέλεσαν ένοπλη αεροπειρατεία σε αεροσκάφος του κρατικού φορέα των σοβιετικών πολιτικών αερογραμμών Aeroflot που εκτελούσε την εσωτερική πτήση αρ. 244 με 49 επιβαίνοντες (πλήρωμα και ταξιδιώτες), από το Batumi στο Sukhumi της Γεωργίας,.
Η πράξη τους είχε αιματηρή κατάληξη: πυροβόλησαν θανάσιμα μία 19χρονή αεροσυνοδό, ενώ τραυμάτισαν και 3 ακόμη επιβάτες. Οι δύο αεροπειρατές απαίτησαν και πέτυχαν την προσγείωση του αεροσκάφους στην Τραπεζούντα, όπου συνελήφθησαν και δικάστηκαν για τα γεγονότα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η ΕΣΣΔ απαίτησε άμεσα την έκδοσή τους. Το τουρκικό δικαστήριο πάντως, απέφυγε να τους καταδικάσει σε βαριές ποινές, κάνοντας εν μέρει δεκτή –βάσει στοιχείων όπως υποστηρίχθηκε- την εκδοχή των δύο, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι υπαίτιοι του θανάτου και των τραυματισμών υπήρξαν οι ένοπλοι φρουροί που επέβαιναν στο αεροσκάφος και οι οποίοι άνοιξαν πυρ σύμφωνα πάντοτε με τη δική τους αφήγηση.
Εκτός αυτού, η τουρκική κυβέρνηση (με πρωθυπουργό τον S. Demirel, του κόμματος Δικαιοσύνης, πολιτικού προγόνου του σημερινού κυβερνώντος ΑΚΡ), απέρριψε το αίτημα ασύλου που διατύπωσαν οι Brazinskas. Aφετέρου όμως, απέφυγε να ικανοποιήσει τη Μόσχα, επειδή η τουρκική δικαιοσύνη αποδέχθηκε τα κίνητρα της ενέργειας της αεροπειρατείας ως πολιτικού περιεχομένου.
Το τουρκικό δικαστήριο που τους δίκασε για τη θάνατο και τους τραυματισμούς που προκάλεσαν, τους επέβαλε ποινές 8ετούς και 2ετούς κάθειρξης αντίστοιχα, ενώ το 1974 μετέτρεψε τις ποινές τους σε κατ’οίκον περιορισμό (στο πλαίσιο γενικής αμνήστευσης τότε). Δύο χρόνια αργότερα, οι δύο απευθύνθηκαν στις ΗΠΑ για άσυλο μέσω της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα.
Το αίτημά τους δεν έγινε δεκτό, όμως, «μυστηριωδώς», δύο εβδομάδες αργότερα βρέθηκαν στη Βενεζουέλα, απ’όπου πέταξαν για τον Καναδά. Το 1980 πέτυχαν την προσωρινή απόδοση ασύλου από τις Ηνωμένες Πολιτείες, απόφαση που εφεσιβλήθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου και Πολιτογράφησης της χώρας, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της κοινότητας των Λιθουανών στις ΗΠΑ. Τα μέλη της τελευταίας, έσπευσαν να υπογραμμίσουν τις εμφανείς προεκτάσεις του ζητήματος (η είδηση της αεροπειρατείας είχε προσελκύσει εξαρχής το ενδιαφέρον της κοινότητας των Λιθουανών αυτοεξόριστων στις ΗΠΑ, που κινητοποιήθηκαν και παρείχαν υποστήριξη στα αιτήματα των Brazinskas, χαρακτηρίζοντάς τους ως «τους πρώτους σοβιετικούς πολίτες που κατάφεραν να αποδράσουν απ’την αυτοκρατορία της ΕΣΣΔ»).
Εν τέλει, η αμερικανική κυβέρνηση επέτρεψε στους δύο να παραμείνουν στη χώρα, αποφεύγοντας παράλληλα να τους προσφέρει επίσημα καθεστώς ασύλου. Η στάση της Washington εξόργισε τη Μόσχα και υπήρξε ένας από τους λόγους για τους οποίους η δεύτερη μποϋκόταρε τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 που διεξάχθηκαν στο Los Angeles. Η σοβιετική κυβέρνηση επέμεινε στο αίτημα έκδοσής τους μέχρι το 1991.
Μεταγενέστερα, υποστηρίχθηκε ότι οι σοβιετικοί είχαν προσλάβει άραβες εκτελεστές με σκοπό να δολοφονήσουν τους Brazinskas. Οι δύο άνδρες επέλεξαν να παραμείνουν στις ΗΠΑ ακόμη και μετά την αυτοκατάργηση της Σοβιετικής Ένωσης, δίνοντας λαβή για διχογνωμίες σχετικά με τα κίνητρα της απόδρασής τους από την πατρίδα τους.
.militaire.gr
