Από το τέλος της Επιστήμης στο τέλος της πολιτικής ή και του πολιτεύματος;
Έχω μια πολύ «κακή» αντίληψη των πραγμάτων που με βοηθάει να «προφητεύω» καταστάσεις. Όχι δεν θα κάνω διαφήμιση στο πρόσωπο μου μέσα από αυτό το ποστ, όμως για να σας «πείσω» για αυτό που θέλω να πω πρέπει αναγκαστικά να κάνω μια ιστορική αναδρομή.
Γράφει ο Ζαχαρίας Μυτιληνιός
Τον Αύγουστο του 2020 πολύ πριν έρθουν τα εμβόλια σε αυτή τη χώρα έγραψα ένα ποστ ( που προειδοποιούσα την επιστημονική κοινότητα) ότι εάν αποτύχει τότε θα οδηγήσει σε μαζική άρνηση του πληθυσμού για την ιατρική επιστήμη και την αποτελεσματικότητά της. Δύο χρόνια μετά έχω επιβεβαιωθεί μέχρι κεραίας και το αποδεικνύουν πλέον τα στατιστικά στοιχεία. Οι ασθενείς που προσέρχονται για πρώτη φορά στο γιατρό τους βρίσκονται στο έσχατο και πολλές φορές μη αναστρέψιμο ιατρικά σημείο, όπου πλέον η ζωή τους εξαρτάται μόνον από το θαύμα. Οι προληπτικές εξετάσεις αποτελούν παρελθόν για την συντριπτική πλειοψηφία και οι άνθρωποι ακόμα και για απλές παθήσεις αν και όταν τελικά πάνε στο γιατρό καθυστερούν μέρες ή και εβδομάδες να λάβουν την αγωγή τους μόνο και μόνον όχι γιατί απλά θέλουν δεύτερη γνώμη, αλλά γιατί δεν τους φτάνει ούτε η τέταρτη…
Κοινώς η επιστήμη απέτυχε και τώρα αυτήν την αποτυχία θα την πληρώσουμε όλοι…
Σήμερα σας θυμίζω αυτό μου το ποστ και την θλιβερή επαλήθευση γιατί αυτή τη φορά η προειδοποίηση έχει στόχο το πολιτικό σύστημα της «σωστής πλευράς της ιστορίας».
Επειδή οι απόφοιτοι των γνωστών πανεπιστημίων δεν έχουν επαφή με την ελληνική πραγματικότητα να τους πω (γιατί για να θυμίσεις σε κάποιον κάτι θα πρέπει πρώτα να γνωρίζει… και εδώ έχουν παντελή άγνοια… ) ότι οδηγούν τη χώρα σε μια κατάσταση που την έχει ζήσει πολλές φορές από την απελευθέρωση της πριν 200 χρόνια και πάντα είχε την ίδια κατάληξη.
Τα αφηγήματα του τύπου «σωστή πλευρά της ιστορίας» όταν καταρρέουν μαζί δεν καταρρέει μόνον ο πολιτικός που πετάει αυτές τις αηδίες. Μαζί καταρρέει το πολιτικό σύστημα και ακόμα χειρότερα και ολόκληρο το πολίτευμα. Κάθε φορά που τελικά αποδεικνύεται ότι κάποιος έκανε λάθος για την «σωστή πλευρά της ιστορίας» αμέσως έρχεται η άμεση και δυναμική αμφισβήτηση όλης της ιστορίας και τότε αναδύονται πρόσωπα και καταστάσεις που οδηγούν σε μια διαφορετική ιστορία.
Μπορεί το αφήγημα τον περασμένο Μάρτιο να βόλευε την προσωπική πολιτική κατεύθυνση ορισμένων (άντε και της παράταξης τους, που και αυτό αμφισβητείτε ευθέως…) όμως τα πράγματα αλλάζουν. Πέραν των 27 χωρών που υπηρετούν πιστά το αφήγημα των ΗΠΑ για την Ρωσία (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ν. Κορέα, Ιαπωνία, 20 χώρες τις Ε.Ε. και 3 σκανδιναβικές) οι υπόλοιπες χώρες ανά τον κόσμο (αριθμούν 171) είτε αρνήθηκαν να σταθούν σε κάποια πλευρά της ιστορίας, είτε βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά.
Αποτέλεσμα;
Οι 171 αυτές χώρες να μην βρίσκονται καμία λίστα «φιλικών ή εχθρικών χωρών» να παζαρεύουν ελεύθερα και να λαμβάνουν εκπτώσεις που πολλές φορές ξεπερνούν το 70% της τρέχουσα τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου, να μην αναγκάζονται να παρακαλάνε να βρεθεί κοινή λύση, που εν τέλει δεν θα εφαρμοστεί γιατί την τιμή του φυσικού αερίου την ορίζει ένα κλειστό κονκλάβιο (Ρώσων, Ιρανών και Καταριανών, όπως γράψαμε σε προηγούμενο άρθρο μας) και οι χώρες να έχουν σοβαρές ελπίδες να αποφύγουν την κρίση που θα βιώσουμε όλοι εμείς που ζούμε σε χώρες που βρίσκονται στην «σωστή πλευρά της ιστορίας».
Δυστυχώς ετέθη να άκρως διχαστικό και παντελώς άτοπο αφήγημα, αυτό με την «σωστή πλευρά της ιστορίας» που δεν έχει καμία σχέση με την ελευθερία ενός έθνους (που εδώ δεν έχουμε καν έθνος, αλλά έναν χώρο) αλλά μόνον με την εκμετάλλευση των πλουσίων εδαφών του από τους ολιγάρχες. Έχουμε τον δεύτερο πόλεμο των εταιρειών (μετά τον πόλεμο του Κόλπου…) και των συμφερόντων τους που χρησιμοποιούν χώρους –κράτη για να επιτύχουν τους στόχους τους.
Και η κατάρρευση του αφηγήματος ενόψει ενός δύσκολου χειμώνα (από κάθε άποψη) θα κάνει τέτοιο πάταγο που δεν ξέρω μέχρι που μπορούν να φτάσουν τα απόνερα του.
