Όταν σκάει βόμβα στο Ιράκ όλοι τρέχουν να βοηθήσουν. Στην πολιτισμένη Ευρώπη ποδοπατιούνται..
Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
Πριν μερικά χρόνια το Ισλαμαμπαντ ήταν μακριά. Έσκαγαν οι βόμβες η μια μετά την άλλη.
Μετά η κοντινή μας Βαγδατη έγινε κρανίου τόπος από τις άπειρες επιθέσεις αυτοκτονίας.
Και τότε έπεφτε μακριά.
Ακολούθησε η Αίγυπτος, η Πόλη...
Πάντα αδιαφορία για αυτά που έρχονται.
Τώρα σκάνε βόμβες σε όλη την Ευρώπη, μοναχικοι λύκοι με μια μόνο εντολή ΣΚΟΤΩΣΤΕ....
Το ότι η χώρα μας δεν έγινε ακόμα στόχος είναι από καθαρή τύχη..
Σύντομα όμως αυτή η "τύχη" θα τελειώσει και τότε να δω πόσα απιδια σηκώνει ο σακος...
Τελικά φέρνοντας τις εικόνες στο μυαλό μου, ξέρετε ποία ήταν η μοναδική διαφορά;
Ότι όταν σκάει μια βόμβα στο Ιράκ τρέχουν όλοι να βοηθήσουν, ενώ στην "πολιτισμένη Ευρώπη" ποδοπατιούνται για να την γλυτώσουν... Όπου φύγει φύγει... Χωρίς καν να έχουν στο μυαλό τους ότι ένας πραγματικά εκπαιδευμένος αν θέλει χιλιάδες θύματα θα παγιδεύσει τις οδούς διαφυγής, ακριβώς δλδ προς τα εκεί που η μάζα τρέχει να σωθεί...
Ελπίζω τα πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα να έγιναν μάθημα....
Επι τι ευκαιρία διαβάστε πάλι αυτό το άρθρο:
Επειδή κοντεύει η ώρα : Η σωστή αντίδραση σε μια έκρηξη βόμβας