Λίγα κομμάτια από το παζλ... του χθες, του σήμερα και κυρίως του αύριο (τα τρία σενάρια)
Λίγα κομμάτια από το παζλ... του χθες, του σήμερα και κυρίως του αύριο
Γράφει ο Ζαχαρίας Μυτιληνιός
Για να μην πολυλογουμε (που δυστυχώς θα γίνει και αυτό) τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά. Ο Μητσοτάκης αυτή τη στιγμή τρέχει ταυτόχρονα και τα τρία σενάρια και αυτό γιατί μπορεί να φοβάται τον μπαμπάκουλη Τραμπ και να τρέμει την μαμάκα Μέρκελ, όμως πανικός τον πιάνει με το σενάριο Αργεντινής, βλέπετε ο Έλληνας ακόμα και όταν πεινούσε κατσαρόλες δεν βαρεσε στους δρόμους γιατί πάνω από όλα βαζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όμως Καστελόριζο δεν δίνει... Οποία σύγκριση με το Σκοπιανό και την εκχώρηση του ονόματος είναι παντελώς λάθος. Βλέπετε άλλο πράγμα έδαφος, πολίτες και άλλο πράγμα μια ιστορία (που επίτηδες δεν μας την δίδαξαν ποτέ).
Ο πολιτικός κόσμος βρίσκεται στη δυνη του πολέμου των ισχυρών. Ασχέτως ποιός βρίσκεται πίσω από κάθε πλευρά εμείς βλέπουμε την συμμαχία Κίνας με Γερμανία (και δορυφόρους όπως η Τουρκία, οι Αζέροι κλπ), τον Αγγλοσαξονικό άξονα (ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία και οι δορυφόροι τους), μία ισχυρή αλλά μόνη Ρωσία που κολοβλεπει την Αμερική αλλά έχει δεμένο το άρμα της στις σχεσεις του παρελθόντος και τέλος την Γαλλία που συνεχώς αναβαθμίζεται ποσοτικά και ποιοτικά.
Μέσα σε αυτό το παγκόσμιο κλιμα οι ελληνικές κυβερνήσεις παλλινοδουν μεταξύ των συμμαχιών. Η ανύπαρκτη εξωτερική μας πολιτική μοιάζει με ένα μικρό παιδί που ακούει πάντα ναι από τον μπαμπα του αλλά ξέρει ότι η φαπα θα πέσει στο τέλος από τη μανα...
Κάπως έτσι λοιπόν και επειδή αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι το λιντσάρισμα έχει πέσει το σύρμα στα παπαγαλάκια να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη ενόψει των φθινοπωρινών εξελίξεων.
Τρία σενάρια οπότε τρεις πολιτικές προπαγάνδας στα μέσα ενημέρωσης.
Το πρώτο σενάριο και το πιο εφικτό είναι ο Τούρκος να παραμείνει αδιάλλακτος (έγραψα γιατί πριν λίγες μερες). Αν μαλιστα ο Τραμπάλας χασει τις εκλογές τοτεθα ξεφύγει τελείως μέσα στο φθινόπωρο γιατί από Γενάρη χάνει τον προστάτη του.. Στην περίπτωση αυτή αναγκαστικά ο Μητσοτάκης θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει το άρμα της μαμάς Μέρκελ η οποία βλέπει συνδιαχειριση στο Αιγαίο και το Λιβυκό. Το παιχνίδι θα το σωσει ο ίδιος ο ουλτάνος με τους ακραίους φανφαρισμους του και με το γεγονος ότι δεν δέχεται τίποτα λιγότερο από το 70%. Εκεί λοιπόν θα χρειαστεί μια Ελλάδα που να είναι έτοιμη για όλα και φυσικά χρειάζεται την ακροδεξιά του κόμματος ενισχυμένη. Θα βγάλει λοιπόν όλους τους δεξιουληδες.στα γκαναλια να πουλήσουν πατριωτισμό και εθνική συνείδηση. Θα βαρεθούμενα βλέπουμε.αδωνι μακαρο και τα νέα φυντανια όπως ο Μπογδάνος.
Το δεύτερο σενάριο θέλει την Τουρκία και την Ελλάδα σε ένα κοινό τραπέζι, σίγουρα μετά από ένα στημένο θερμό επεισόδιο. Και εκεί υπάρχει το σιμιτικο ΠΑΣΟΚ που καλά κρατεί για να παίξει το παιχνίδι της Εθνικής αποδοχής και των "αμοιβαίων υποχωρήσεων".
Το τρίτο σενάριο επισης ζορικο για τον Κούλη. Κερδίζει τις εκλογές ο τραμπάλας, ο οποίος δεν θέλει να χαλάσει την καρδιά του τούρκου με αποτέλεσμα το Μάρτιο να παραλάβει μαζί με την πρώτη από τις πέντε φρεγάτες, το μίνι αεροπλανοφόρο Αναντολου, μία μοίρα f35b κάθετου απονυωσης και τρία 214 υποβρύχια εμείς να τρέχουμε και να μην φθάνουμε...
Όλα τα σενάρια έχουν τα μελανά τους σημεία.
Τέλος δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι ο Μακρόν θέλει το ρόλο του νέου Βοναπάρτη και πριν λίγες ημέρες έδειξε τα δόντια του ξεφτιλιζοντας την τουρκική πολεμική μηχανή που από εκείνη την ημέρα που τυφλώθηκε για ώρες (και δεν ηξερε καν απο που της ήρθε, ενώ ταυτόχρονα απέτυχαν ολα τα ηλεκτρονικά αντίμετρα), βλέπει να μπαίνουν στον πάγο πολλές παραγγελίες και το κύρος της να μειώνεται δραματικά... Χωρίς καν να πέσει μια σφαίρα...
Η συνέχεια του παζλ αύριο... Γιατί γεωπολιτικό παζλ χωρίς κατασκοπία, συνωμοσία, γυναίκες και οικονομία δεν υπάρχει...
