Το παζλ... Όταν η ιστορία κάνει κύκλους... Μέρος δεύτερο

Το παζλ... Όταν η ιστορία κάνει κύκλους...

Μέρος δεύτερο 

Συνεχίζοντας το προχθεσινό ποστ και πριν προχωρήσουμε στις προβλέψεις για το αύριο πρέπει αναγκαστικά να γίνει μία μικρή ιστορική αναδρομή, γιατί η ιστορία κάνει κύκλους...

Από την αρχαιότητα και όπως αργότερα θα αντιληφθείτε μέχρι και σήμερα οι Έλληνες μαζί με κάποιους άλλους λαούς για τους οποίους θα αναφερθώ παρακάτω λόγω της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας αποτέλεσαν, αποτελούν και θα αποτελούν τον μοναδικό και ίσως τον πιο ισχυρό προστάτη της ευρωπαϊκής φυλής, του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής, της κουλτούρας και του πολιτισμού.

Η ιστορία μας ξεκινάει στην Αρχαία Ελλάδα τότε που γράφτηκαν οι πιο ένδοξες σελίδες στην ιστορία του έθνους μας όταν ο περσικός κίνδυνος, δηλαδή οι σημερινοί Άραβες κατάφεραν να ενώσουν τους ομογλωσσους και ομοθρησκους λαους της Ελλάδας και ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία πού ενώθηκαν διαφορετικές πόλεις-κράτη υπό το φόβο της επελάσεις των περσών. Η ιστορία των Κλασικων Χρόνων δεν είναι τυχαίο ότι ολοκληρώνεται με το θάνατο του μεγάλου Αλεξάνδρου...

Όμως η ιστορία έχει γράψει ότι σε αυτές τις μάχες που μπορεί να τις δώσαμε μόνοι μας,  ταυτόχρονα λίγο πιο πέρα στη γη του λεβάντε οι Εβραίοι ήταν οι πρώτοι οι οποίοι έδωσαν τις μάχες εναντίον των αράβων.  Ηττήθηκαν και σχεδόν αφανίστηκαν, όμως τις μάχες τους τις έδωσαν και οι εμπορικές σχέσεις με την Παλαιστίνη ήταν αυτές που μας έμαθαν για τον κίνδυνο του αραβικού επεκτατισμού. 

Τότε τα καταφέραμε μία χαρά και φάνηκε αυτό γιατί για 600 ολόκληρα χρόνια οι Άραβες απομονώθηκαν στα βάθη της Περσίας, όμως οι Έλληνες αυτή τους τη Νίκη την πλήρωσαν πάρα πολύ ακριβά. Οι Έλληνες ουσιαστικά καταστράφηκαν και έτσι κατάφεραν να αναπτυχθούν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι φυσικά ήταν απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων... 

Αυτά τα 700 χρόνια βοήθησαν την ρωμαϊκή αυτοκρατορία να επεκταθεί από άκρη σε άκρη της Μεσογείου και ο ελληνικός πολιτισμός ήταν αυτός ο οποίος την κατέκτησε πνευματικά. 

Η Ανατολική αυτοκρατορία της Ρώμης γνωστή και ως Ρωμανία και σε μας ως Βυζάντιο, ήταν αυτή στην οποία έλαχε ο κλήρος να υπερασπιστεί για άλλη μία φορά την Ευρώπη. Τον επόμενο πρώτο κύμα μαζικής μετανάστευσης των αράβων θα κρατήσει χίλια ολόκληρα χρόνια και οι τιτάνιες μάχες των αυτοκρατόρων της Ρωμανίας ήταν αυτές που κράτησαν τον αραβικό κίνδυνο μακριά από τη Δυτική Ευρώπη η οποία εκείνο τον καιρό άρχισε να ανακαλύπτει τις τέχνες τα γράμματα και τον πολιτισμό.

Μετά από 1.000 χρόνια η Δυτική Ευρώπη πλέον είχε καταστεί πολύ ισχυρή και μόνο τότε το Βυζάντιο έπεσε... 

Για άλλη μία φορά οι κάτοικοι της Χερσονήσου του Αίμου θυσιάστηκαν για αυτό που σήμερα αποκαλούμε ευρωπαϊκό πολιτισμό... 

Και τότε τη μάχη άλλος ένας λαός κλήθηκε να τη δώσει... Αυτή τη φορά ήταν οι Ισπανοί και εν συνεχεία οι Γάλλοι οι οποίοι στην ιβηρική χερσόνησο δηλαδή την Ισπανία έγραψαν το δικό τους έπος εναντίον των αράβων...

Το κοινό στοιχείο ισπανών και ισραηλινών ήταν ότι αφανίστηκαν από τον εχθρό... 

600 χρόνια μετά βρισκόμαστε ακριβώς στο ίδιο σταυροδρόμι. 

Και είτε κάποιοι θέλουν να το καταλάβουν είτε όχι πάλι, εμείς είμαστε αυτοι οι οποίοι θα κληθούμε να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά και πολύ φοβάμαι ότι εμείς πάλι θα καταστραφούμε για να περισώσουμε ότι είναι δυνατόν να περισωθεί από την Ευρωπαϊκή κληρονομιά....

Και αυτή τη φορά τις μάχες θα κληθούμε να δώσουμε αρκετοί λαοί. Ελπίζω τούτη τη φορά να έχουμε τη σύνεση και να ενωθούμε μπροστά στον ενιαίο κίνδυνο...

Ναι η ιστορία κάνει κύκλους και μάλιστα τόσο περίεργους που δεν διαταράσσει ούτε τα χρονικά τους διαστήματα... 

Ας διδαχθούμε λοιπόν από την ιστορία και ας προετοιμαστούμε γιατί τελικά οι Άραβες είναι δίπλα... Έξω απ' την πόρτα μας...

Η φωτογραφία του post είναι μεγάλη αραβική αυτοκρατορία λίγο πριν πέσει το Βυζάντιο...